محمدجعفر خادم
از معروفترین عکاسان دوران رضا شاه پهلوی بود، در سال 1263 هجری شمسی در قم متولد شد در سن کم با از دست دادن پدر و شوهر کردن مادرش بهمراه برادر کوچکترش فتح الله برای کار به تهران آمد، در ابتدا برای امرار معاش به کاشیکاری پرداخت و خیلی زود در این کار به مهارت رسید در یکی از پروژه های کاشیکاری با فردی بنام مشکات السلطان آشنا شد، مرحوم مشکات لوازم عکاسی ای را که از یکی از مهندسان بلژیکی شاغل در پروژه خط آهن عبدالعظیم خریداری کرده بود به محمد جعفر نشان داد و او را شیفته دستگاه و ادوات عکاسی کرد، محمد جعفر در عکاسخانه عبدالله قاجار به شاگردی پرداخت و هر روز عصر تا نبمه های شب در زیر زمین آقای مشکات به تمرین پرداخت تا ابنکه دستگاه های عکاسی را از ایشان خرید و در میدان حسن آباد عکاسخانه حسن آباد را دایر کرد، بعد از ثبت نام خانوادگی خود نام عکاسخانه را به عکاسخانه خادم تغییر نام داد، عکاسخانه خادم از نخستین عکاسخانه هایی بود که در آن با نور حاصل از چراغهای الکتریکی عکس برداری در شب میکردند
درمیان دوستان و همسایگان محمد جعفر خادم در میدان حسن آباد افسر قزاقی بنام رضاخان بود که با چرخش روزگار به مقام شاهی رسید، ارتباط پیشین محمد جعفر خان با رضا شاه سبب راهیابی این عکاس به دربار پهلوی و ثبت بسیاری از مراسم های دربار با عنوان عکاس مخصوص شد
خادم در بنیاد گرفتن اتحادیه عکاسان تهران نیز فعالیت های سودمند و موثری انجام داده است و حتی اولین رئیس اتحادیه نیز بود، عکس های بسیاری از رجال سیاسی و مراسم دریار پهلوی اول جزو آثاری است که محمد جعفر خادم تهیه آن ها را بر عهده داشته و امروز از نظر تاریخی بسیار با ارزش بشمار میروند، وی در سال 1334 فوت کرد، چهار فرزند داشت که از میان آنان علی راه پدر را در عکاسی ادامه داد.
علی خادم
علی خادم فرزند محمد جعفر و متولد 1296 از عکاسان پیشکسوت و پدر عکاسی مطیوعاتی ایران در دوران پهلوی اول و دوم است، مقدمات عکاسی را از کودکی نزد پدرش یاد گرفت و درسال 1315 ضمن تحصیل با سمت عکاس در وزارت معارف و صنایع مستظرفه استخدام بود و تا سال 1318 در بخش عکاسی از اشیای زیر خاکی موزه ایران باستان مشغول بکار بود، آشنایی او با ایران شناسان بزرگی همچون پرفسور آرتور پوپ و پرفسور ارنست اشمیت و همراهی با آنان در مسافرت های متعدد به گوشه و کنار ایران چشم او را به نوع دیگری از عکاسی باز کرد تا جایی که نام پدر عکاسی خبری ایران را ازآن خود کرد.
سال های 1318 – 1320 برای مجله ایران امروز زیرنظر مطیع الدوله (محمد حجازی) کار عکاسی میکرد، پس از شهریور 1320 بصورت مستقل همچون یک آزانس عکس خبری برای مجلاتی همچون اطلاعات هفتگی، تهران مصور، سپید و سیاه و روشنفکر مشغول بکار شد و برای نخستین بار گزارش های تصویری چند صفحه ای را باب کرد، دفتر اول ایشان خیابان لاله زار بود و با مجلات خارجی از جمله کوئیک، اشترن و پاری ماچ نیز کار میکرد، اوج عکاسی او در ثبت عکس هایی از درگیری احزاب، زد و خورد های خیابانی، درگیری های دولت و رجال سیاسی کشور با یکدیگر و حوادث مربوط به ملی شدن صنعت نفت تا سقوط دولت دکتر مصدق در فاصله 1320 الی 1332 بود، فتوکلاژ های او نیز در زمان خود بینظیر بود؛ پس از سال 1357 او بیشتر به مرتب کردن آرشیو عکس ها پرداخت، بایگانی تصویری علی خادم یکی از غنی ترین بایگانی ها در زمینه عکس های ایران است که پس از فوت وی مرکز اسناد انقلاب اسلامی آنها را در اختیار گرفت.
فرخ خادم
فرخ خادم پسر دوم علی خادم بود ولی بیشتر کارهای عکاسی را از پسر عموی ناتنی پدر خود احمد صفایی آموخت که وی خود از شاگردان محمد جعفر خادم بود، ابتدا در مجله فردوسی زیر نظر عباس پهلوان مشغول به کار شد و گزارش های تصویری تهیه میکرد که رپورتاژ فروش غذای دست دوم از نمونه های معروف آنهاست، بعدها توسط پدرش به مجید دوامی برای کار در مجله زن روز معرفی شد و در سال 1345 پس از گذراندن دوره های مرتیط به استخدام سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران درآمد که تا سال 1358 در قسمت آگهی ها مشغول به کار بود.
از سال 1358 به کار عکاسی صنعتی مشغول شد و بعد از فوت پدر مدیریت عکاسی خادم را برعهده گرفت و تا اواخر دهه هشتاد در آنجا مشغول بکار بود، مجموعه عکس های نمایش داده نشده فراوانی از ایشان بجا مانده است.
فردید خادم
فردید خادم نوه علی خادم، وارث جواز عکاسخانه خادم و در واقع نسل چهارم در عکاسی این خانواده است، هر چند ابتدا عکاسی را بزور از پدر و برادر خود آموخت اما بعدها شیفته این حرفه شد و آن را بصورت اکادمیک دنبال کرد، چراغ خاموش شده عکاسخانه را مجدد روشن کرد و در کنار آن بدنبال جنبه هنری مدیوم عکس افتاد، او بروی پژوهش های آرشیوی فعالیت میکند و تمرکز اصلی وی بر تعامل میان خاطرات شخصی و روایت های تاریخی گسترده است، آثار او اغلب با هدف باز آفرینی داستان ها و تجربه های نادیده گرفته شده با استفاده از رسانه های بصری شکل میگیرد که در واقع هدف اصلی فرهنگ سازی و ترغیب دیگران به این مهم میباشد.
او با رویکردی ساده توسط آرشیو عکس های خانوادگی خود ارائه ای از تاریخ اجتماعی میدهد و در نمایشگاه های مختلفی شرکت داشته است، آثار فردید پیوند میان گذشته و حال را بتصویر میکشد و تلاش دارد از لایه های پنهان، تاریخ و هویت را آشکار کند.